26 Şubat...Bugün bir yaşımı daha eskittim.
Facebook duvarıma yazılmış ya da özenle hatırlanarak şahsıma yapılmış kutlamalar eskisi kadar anlamlı gelmiyor ama nezaketi her daim sevdim. Eğer 18 ve öncesindeki bir yaşa adım atılmıyorsa doğum günü demek, yılda bir kez kum saatine bakıp yukarıda ne kadar kumun kaldığını tahmin etmeye çalışmak, tedirgin olmak anlamına geliyor artık.
Bir gün göçüp gittiğinde insanların bıraktığı elle tutulur şeyler bir yana, bunca yazı - çizi - sanal kalıntılara ne olacak diye düşündüm birden.
Eskiden ölen ölürdü, öldüğüyle kalırdı. Kendisi giden ama sanal profilleri, sayfaları, yaşıyormuşcasına kalan insanlar var artık. Profil resimleri, geyikler, vs...
Bir araştırmaya göre bu kalıntıların ölen hakkında yarattığı o "ölmemişlik" duygusu, geride kalanların yas süreçlerini uzatıyormuş. Umarım internet sicilimi temizleyecek ya da umursamayacak vaktim olur ölmeden önce.
Zira yasını tutmasından korktuğu sevenleri olmalı insanın.
