MonAmi pastel boya... (mon ami Fransızca ‘da dostum demekmiş) İlkokul çağlarıma ait en güzel en renkli nesne... Çocuk heveslerimi, çocuk olduğumun idrakinde olmadan çocuk olduğum zamanlarımı ve ilkokul yıllarıma dair daha pek çok şeyi çağrıştırdı bir anda zihnimde... Acaba MonAmi pastel boyalarım olmasaydı, daha başka bir çocuk olur, daha başka mı büyürdüm? Bunu hiç bir zaman bilemeyeceğim...
MonAmi piyasada bulunabilecek en güzel pastel boyaydı... Genelde 12'li ince uzun dikdörtgen kutusu bulunurdu, ama ben resimdeki 16'lı versiyonunu edinmiştim. 12'liden farkı mavi, yeşil ve kırmızının bazı ara tonlarının da mevcut olması ve tabii ki minik zarif çantasıydı. Sapının yanındaki çıtçıtı açınca 8'erli iki sıra halinde boyalar meydana çıkar aynı zamanda mis gibi bir koku yayardı. Üstündeki taç giymiş çocuğun (ki görüldüğü üzere o uslu bir asilzâde evlâdı) bir kaç çıkartması da çıkardı içinden... Nereye yapıştıracağıma bir türlü karar veremez, en az hasar görecek olan defter veya kitabın kaplanmış kapağına yapıştırırdım.
Boyaları saran kâğıt kabukların hasar görmesi içimi burkar, beyaz olan boya kaleminin kirlenmesi de canımı sıkardı. Bitip tükeniverecekleri korkusuyla idareli kullanır, her boya eşit miktarda eksilsin isterdim... Sanırım halen mevcut kırtasiyelerde... Uygun bir zamanda mutlaka edineceğim. Birdenbire seni hatırlayıvermek çok güzel MonAmi, iyi ki vardın ve hep var olursun kırtasiyelerin ve anılarımın bir köşesinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder